ნეტავ რა ხდება,
სახე მენთება,
თითქოს, მზე ჩადის 
თითქოს,ბნელდება,
თითქოს ბუნებასფერი ეცვლება
თითქოს, ძარღვებში სისხლი მეცლება,
თითქოს თვალიდან არჩანს აღარა
თითქოს, გრიგალმა სიოს აცალა.
თითქოს ჰაერში ზარი გაისმა,
თითქოს თვალები მისკენ გაიქცა,
თვალებმა მასში შენ, მზე გიხილა,
არ დაბრუნდება თითქოს იქიდან.
არც დაბრუნდება, რადგან შენ დხედავს,
მისთვის დღე მზეხარ, ღამე კი მთვარე,
და ასე მუდამ დღეა, თუ ღამე, 
მე მუდამ გხედავ, მზე ხარ, თუ მტვარე.